Crescendo rouwt – overlijden Geert Smit
In memoriam Geert Smit (1942-2019)
De opa van de drumfanfare
“De laatste noot is geblazen”, stond mooi symbolisch bovenaan de rouwkaart van Geert Smit. Het geeft wel aan hoe belangrijk muziek en dan met name de drumfanfare van muziekvereniging Crescendo van hem was. ‘Opa’, noemden ze hem allemaal daar. Hij zou er bijna tot het einde van zijn leven actief blijven.
Geert maakte de omwenteling bij Crescendo nog mee, in de jaren ’80. Toen splitste de fanfare zich op en werden het Symfonisch Blaasorkest en de drumfanfare aparte geledingen. Geerts hart lag bij de drumfanfare, z’n leven lang. Bij de vereniging speelde Geert verschillende instrumenten: van de euphonium tot klarinet, van ventieltrombone tot sousafoon. De meeste mensen kennen hem natuurlijk met de grote witte ‘sous’ om z’n nek, de zware bastonen blazend om de andere instrumenten te ondersteunen.
Ruim dertig jaar zou hij lid zijn van Crescendo. Bij de drumfanfare stond hij altijd voor iedereen klaar, vertellen leden en oud-leden. Een liefdevol persoon, wordt hij genoemd, en een man van gezelligheid. Na de repetitie van de drumfanfare bleef hij, voordat hij naar Ouderkerk verhuisde, altijd hangen voor een drankje. Vroeger voor z’n portje, later voor een rood wijntje. Dan genoot hij van de gezelligheid met de andere leden.
Geert zette zich ook in voor de vereniging. Hij zat een aantal jaren in het bestuur en hielp ook bij de drumfanfare graag een handje. De laatste jaren, toen het spelen moeilijker ging, boog hij zich over het archief met muziekstukken. Hij sorteerde alle partijen en bracht het archief op orde, om toch nog wat voor zijn mooie cluppie te kunnen betekenen.
Vooral de combinatie van spelen en lopen werd Geert op gegeven moment te zwaar. Daarom ging hij op het laatst nog meespelen met het jeugd- en opleidingsorkest, waar ook zijn kleindochter Jennifer in speelde. Dat zij ook trompet ging spelen en bij de drumfanfare kwam, was één van zijn mooiste wensen. Het gebeurde, en Jennifer genoot ervan om samen met haar opa in de drumfanfare te spelen.
Voor de laatste taptoe besloot Geert dat hij echt niet meer mee kon doen. Hij vroeg Sjoerd het aan de drumfanfare te vertellen, zo moeilijk vond hij dat. Het zegt iets over de grote passie en liefde die Geert voor Crescendo en zijn drumfanfare had. De vereniging zal hem nooit vergeten. ‘Opa’ heeft zijn laatste noot geblazen.
Patrick de Heus neemt afscheid van Crescendo
Patrick de Heus: sfeermaker met een muzikaal hart van goud
Gekkigheid en gezelligheid, dat is toch het eerste waar je bij Patrick aan moet denken. Wie je ook vraagt naar herinneringen aan hem, er komen direct verhalen over repetitieweekenden en andere bierdrinkmomenten naar boven. Een gangmaker, een allemansvriend, een geweldige muzikant, een man met een groot verenigingshart. Er zijn maar weinig Crescendo-leden geweest over wie bij mensen automatisch zoveel mooie complimenten bovenkomen. Niet slecht voor iemand die als eeuwige jonge God op zijn 43e afscheid neemt. Maar Patrick mag nu al gerekend worden tot de lijst met Crescendo-iconen aan wie de vereniging veel dankbaarheid verschuldigd is.
Want Patrick zit al een leven lang bij Crescendo. Hij kreeg dat van huis uit mee. Vader Carl was drummer en zou jarenlang als tamboer-maitre de drumfanfare leiden, moeder Herma en broer Marcel speelden ook bij de vereniging. Patrick begon zelf op tienjarige leeftijd met les op de bugel, speelde nog bariton, maar raakte al snel verknocht aan het instrument dat hij nu al zoveel jaren speelt: de trombone. Hij speelde in alle geledingen van de vereniging mee: van het leerlingenorkest tot jeugdorkest en drumfanfare, en natuurlijk het Symfonisch Blaasorkest. Al snel bleek Patrick echt getalenteerd en te goed voor Crescendo alleen. Hij ging naar de Havo voor Muziek en Dans, studeerde trombone aan het Conservatorium in Utrecht en specialiseerde zich daar uiteindelijk in directie, de tweede grote muzikale passie uit Patricks carrière. In 2002 studeerde hij af en natuurlijk deed dat hij dat met het orkest van zijn club: het SBO. Patrick zou later ook lesgeven bij Crescendo, en betrokken zijn bij muzikale projecten met kinderen.
Begin deze eeuw had Patrick het dirigeerstokje bij het jeugdorkest al overgenomen van Rien Berkel. Met dat orkest zou hij één van de mooiste periodes van zijn muzikale leven beleven. Muzikaal gezien, omdat de lijst met hoogtepunten lang is: een onvergetelijk optreden in de grote zaal van concertgebouw De Doelen in Rotterdam en verschillende deelnames aan het Nationaal Jeugdfestival in Schoonhoven, waar het jeugdorkest van Crescendo tot twee keer toe (in 2007 en 2009) het prestigieuze festival won. “Ik zal er altijd aan werken om iedereen het beste in zichzelf naar boven te laten halen (door middel van enthousiasme, gedrevenheid en energie), zodat we altijd naar muzikale hoogtepunten toe zullen werken”, zei Patrick eens over zijn aanpak. Hij liet het jeugdorkest een uitzonderlijk hoog niveau halen en maakte er bovenal een fantastisch team van waarin speelplezier en gezelligheid centraal stonden. Hij wist jong en oud te verbinden: veel jonge leden werden ouder, maar bleven nog jaren voor hun plezier op vrijdagavond naar het jeugdorkest komen. Toen hij na ruim tien jaar afscheid nam bij het jeugdorkest moesten velen al een traantje wegpinken toen we, voor de laatste keer met Pat, op het Jeugdfestival “Time to say goodbye” van Andrea Bocelli speelden.
Ook bij het SBO was Patrick van onschatbare waarde. Hij was altijd de constante van de trombonesectie, zou jarenlang tweede dirigent zijn. Hij had door zijn grote ervaring ook altijd een rol van mentor en gaf op de achterste rij vaak serieuze instructies aan de kopersectie. Naast het maken van veel flauwe grappen natuurlijk, die ook tot zijn vaste repertoire behoorden. In zijn jongere jaren stopte hij graag foto’s uit de Playboy tussen de partituren van dirigent Pierre op repetitieweekend, en deed hij samen met zijn grote maat Teus Nobel – volgens de aanwezigen van toen – altijd “smerige dingen” op de bonte avond. De feestjes waren sowieso aan Patrick besteed, hij ging altijd tot het laatst door. Die gezelligheid gaan we allemaal enorm missen.
Hij gaat nu zijn geluk beproeven met zijn gezin in Eerbeek in Gelderland, in een mooie nieuwe woning, op grote afstand van Krimpen. Patrick, we zijn diep bedroefd om je vertrek, hoewel we alle mooie herinneringen zullen blijven koesteren. En hoewel je niks hoeft te beloven, kunnen we niet anders dan zeggen dat we hopen je hier nog vaak terug te zien. Als invaller, of gewoon eens voor de gezelligheid. Je zit voor altijd in ons hart.
Wij doen mee met Rabo ClubSupport
Ook dit jaar doet Crescendo mee met de Rabo ClubSupport en kan jij jouw stem online uitbrengen. Iedere stem is geld waard, dus ook die van u!
Alle stemmen vormen uiteindelijk een geldbedrag dat aan de vereniging wordt geschonken. Wij kunnen hier onderhoud aan instrumenten of aanschaf van nieuwe instrumenten mee bekostigen.
De stemperiode sluit op 11 oktober 2019 en stemmen kan via www.rabobank.nl/clubsupport
Crescendo rouwt – Teun Nobel
In memoriam: Teun Nobel, een leven lang Crescendo
Zestig jaar is bijna een mensenleven. Het zijn tientallen jaren, waarin de wereld er heel anders uit kwam te zien en de muziekvereniging grote hoogtepunten en ook dieptepunten kende. Het zijn decennia waarin Crescendo heel sterk veranderde en waarin hij één van de weinige constante factoren was. Want zestig jaar is ook ongeveer de periode dat Teun Nobel lid was en onderdeel uitmaakte van onze muziekvereniging. Hij behoort tot een kleine club van bijzondere mensen van wie we dat kunnen zeggen.
Teun kwam uit een muzikale familie en kreeg de liefde voor Crescendo met de paplepel ingegoten. Vader, ook Teun geheten, was – net als hij zelf later – zeer actief binnen de vereniging. Als muzikant (op de baritonsaxofoon), maar ook als bestuurder in de tijd dat Crescendo nog een fanfare was waarbij de muzikanten de traditionele concerten combineerden met optredens op straat. Moeder Annie speelde niet, maar haar betrokkenheid bij Crescendo was niet minder groot. Als vrijwilliger regelde ze veel, onder meer bij de voorloper van de AMV (de blokfluitclub). Het was daarom niet meer dan vanzelfsprekend dat Teun en zijn zus Paula ook een instrument gingen spelen. De Nobels waren een saxenfamilie: Paula koos voor de sopraansaxofoon, Teun voor de altsax. De meeste huidige leden zullen hem natuurlijk kennen als koperblazer in het Symfonisch Blaasorkest en de drumfanfare, waar Teun jarenlang trombone en bariton speelde.
Maar Teun was binnen Crescendo meer dan een muzikant. Hij zette zich zijn leven lang vol overgave in voor de vereniging waarvan hij zoveel hield. Bijvoorbeeld als bestuurslid, waar hij jarenlang penningmeester was en zo de financiën van de vereniging op orde hield. Dat hij juist penningmeester was had een logica: Teun had een achtergrond in de boekhouding. Zijn werk rond de financiën van de vereniging was misschien niet altijd voor iedereen even zichtbaar, maar daarom niet minder waardevol. Het ging van het innen en controleren van de contributie tot het meedenken over alle financiële perikelen rond de aanschaf van het muziekschoolgebouw. Hij deed dat alles zeer bekwaam en gedegen en wist bij de gemeente ook knap subsidies voor de muziekschool los te peuteren.
Teun was misschien niet altijd de man van de grote ideeën, maar kon wel direct een idee vertalen en ermee aan de slag gaan, zeggen zijn oud-collega’s uit het bestuur. Wat hij deed stond als een huis. In vergaderingen voerde hij nooit het hoogste woord, hij was een man van weinig woorden. Maar als Teun wat zei was hij meteen duidelijk en to the point. En maar weinigen zullen Teun ooit boos hebben gezien – hij was een zachtmoedig man – maar een enkele keer kon hij naar verluidt wel degelijk zeggen waar het op staat.
Los van zijn inzet als bestuurder deed Teun nog veel meer als vrijwilliger. De stoelen klaarzetten, het podium opbouwen voor concerten, een helpende hand bij acties: Teun was overal bij. Het was voor hem vanzelfsprekend. Ook was hij een verbinder binnen de vereniging. Teun was jarenlang actief bij én het SBO én de drumfanfare, twee geledingen waartussen vooral in het verleden nogal eens spanningen bestonden. Teun zag het als zijn taak de vereniging bij elkaar te houden en trad dan ook regelmatig bemiddelend op.
Apetrots was Teun op zijn zoon Teus, die de liefde voor de muziek en Crescendo van hem kreeg overgedragen en na jarenlang spelen bij de vereniging een geweldige carrière als trompettist tegemoet ging. Teun sloeg zelden een optreden over en was altijd vol van de prestaties van zijn zoon. “Hebben jullie De Wereld Draait Door nog gezien”, vroeg hij als Teus daar weer eens had opgetreden. Of hij kwam alvast aanzetten met een exemplaar van Teus’ nieuwste cd, nog voordat deze in de winkels lag. Dat deed hij ook toen hij zelf niet meer kon spelen, maar nog wel graag naar het SBO kwam. Dan zat hij langs de kant stil te genieten van de club waarvan hij zijn hele leven zoveel hield.
TAPTOE KRIMPEN 2019
Volgende week is het zover! Zaterdag 22 juni is het weer tijd voor één van de grootste evenementen uit de Krimpenerwaard: Taptoe Krimpen. De taptoe vindt ook dit jaar plaats op het terrein van voetbalvereniging Dilettant (Tiendweg 10, 2931 LC Krimpen aan de Lek).
De drumfanfare van muziekvereniging Crescendo heeft de afgelopen maanden hard gerepeteerd aan een nieuwe show: ‘Let’s dance!’. In deze taptoe show passeren bekende nummers de revue, zoals “Blame it on the Boogie”, “Wake me up” en “Samba the Janeiro”. Tussendoor laat het slagwerk verschillende swingende ritmes horen van over de hele wereld. De “streetsamba” uit Brazilië (een dans rond de totempaal uit Noord Amerika) en het nummer “Katashi” uit Japan. Kortom: een swingende show!
Naast drumfanfare Crescendo, presenteren de volgende korpsen een spetterende show:
– Show- en Drumfanfare M.E.T.R.O – Scheveningen
– Drum- en Showband Dice Musica ’83 – Ter Aar
– Trompetterkorps Alkmaar – Alkmaar
– Oranje Garde – Klundert
Voorafgaande de taptoe lopen alle korpsen vanaf 18:00 uur een streetparade door Krimpen aan de Lek. Vanaf 19:00 uur kunt u genieten van alle prachtige shows!
De toegang van dit evenement is gratis. Wij hopen u te zien bij Taptoe Krimpen!
GEZOCHT: KRAAMHUURDERS
GEZOCHT: KRAAMHUURDERS 🎶
Aankomende taptoe Krimpen, zaterdag 22 juni 2019, kunt u weer genieten van de muziek van verschillende korpsen op het terrein van VV Dilettant. Ook dit jaar organiseren wij weer een taptoemarkt! Wij zijn op zoek naar mensen die willen deelnemen aan onze taptoemarkt. De kosten voor deelname zijn slechts €20,- voor een kraam (200 cm x 80 cm). De taptoemarkt is open vanaf 18:00 uur. De taptoe zelf begint om 19:00 uur. Gemiddeld trekt dit evenement tussen de 500 en 800 bezoekers!
Indien u gebruik wilt maken van een kraam, vragen wij u dit door te geven via ons e-mailadres: dff@crescendokrimpen.nl of stuur even een PB of Facebook. Heeft u vragen en/of opmerkingen dan horen wij deze natuurlijk ook graag!
OPEN AVONDEN
Voor het eerst is het mogelijk om tijdens een repetitie mee te doen met het JOO (Jeugd en Opleidingsorkest), SBO (Symfonisch blaasorkest) en de DFF(Drumfanfare).
In samenwerking met de Muziekschool Krimpen aan de Lek maakt Crescendo het mogelijk om eens een kijkje achter de schermen te nemen en zelfs lekker met ons mee te doen tijdens een repetitie! Heeft u in het verleden wel eens een instrument gespeeld? Heeft u ooit wel eens overwogen om muziek te gaan maken? Of speelt u vandaag de dag een instrument? Kom dan naar ons toe op maandag 13 mei 2019 of woensdag 22 mei 2019. Neem gerust uw familie, vrienden, kennissen en buren mee om samen muziek te maken.
U bent van harte welkom!
Tijdens deze avond leggen wij u graag meer uit over wat de muziekvereniging precies doet en wat u kunt verwachten wanneer u lid bent of wordt van de vereniging. Natuurlijk kunt u de muzikanten deze avond zelf allerlei vragen stellen en komt u meer te weten over diverse ins en outs van het maken van muziek.
Het is een open avond, maar wel goed om rekening te houden met de volgende data en tijden:
Kijkje bij JOO: maandag 13 mei 2019 18:30 – 19:30u
Ontmoetingskerk, Hoofdstraat 90, Krimpen aan de Lek
Kijkje bij SBO: maandag 13 mei 2019 19:45 – 20:45u
Ontmoetingskerk, Hoofdstraat 90, Krimpen aan de Lek
Kijkje bij DFF: woensdag 22 mei 2019 19:30 – 20:30u
Thialf, De Hoop 13, Krimpen aan de Lek
Aanmelding is niet verplicht, maar wel prettig. U kunt u aanmelden door te mailen naar bestuur@crescendokrimpen.nl , daar kunt u overigens ook terecht voor al uw andere vragen!
Zien we u op 13 of 22 mei? Tot dan!
Het bestuur van Crescendo.
Bekijk de schenking nu online terug!
KRIMPENERWAARD – Dankzij een gift van De Onderlingen hebben vier muziekverenigingen uit de westpunt van de Krimpenerwaard nieuwe instrumenten kunnen aanschaffen. De aanschaf is volledig betaald vanuit het zogenaamde fusiefonds van de regioverzekeraar.
De voorzitters van de verenigingen, Excelsior uit Ouderkerk aan den IJssel, Crescendo uit Krimpen aan de Lek, Concordia uit Krimpen aan den IJssel en de Harmonie Lekkerkerk, kregen woensdagavond in De Tuyter in Krimpen aan den IJssel gezamenlijk symbolisch een cheque van 19.000 euro overhandigd.
De Onderlingen schenkt ook aan Crescendo
De Onderlingen schenkt instrumenten aan vier muziekverenigingen in de Krimpenerwaard.
Verzekeraar De Onderlingen heeft een fonds dat tot doel heeft activiteiten te ondersteunen in de woon- en werkomgeving van de leden. De verzekeraar is ontstaan uit de fusie van Onderlinge Lek & IJssel, Onderlinge De Waarden uit Schoonhoven en De Onze te Benschop.
Om de muziekverenigingen te ondersteunen in hun werkgebied heeft De Onderlingen vier muziekverenigingen in de gelegenheid gesteld nieuwe instrumenten aan te schaffen. De aanschaf wordt volledig betaald vanuit het zogeheten fusiefonds.
Op woensdagavond 13 maart had in de theaterzaal van de Tuyter te Krimpen aan den IJssel de overdracht plaats. Met een kort muzikaal optreden presenteerden groepen van de muziekverenigingen Excelsior, Crescendo, Concordia en Harmonie Lekkerkerk. de nieuwe instrumenten aan een enthousiast publiek.
Robert Hoek van De Onderlingen overhandigde de cheque aan de vertegenwoordigers van de vier verenigingen. Ries Jansen bedankte namens alle aanwezigen voor de schenking, waarmee ongeveer vijfentwintig instrumenten zijn aangeschaft: “De instrumenten zullen voor een belangrijk deel ter beschikking komen voor de opleiding van de jeugdleden, waardoor de toekomst van de amateuristische muziekbeoefening in de Krimpenerwaard een belangrijke impuls heeft gekregen” .
Voor meer informatie kunt u terecht bij:
Corrine de Ruijter
Algemeen Directeur
O.V.M. De Onderlingen
Corrine.druijter@onderlingen.nl
0348-748441
Ries Jansen
Organisator namens de verenigingen
Lid van Concordia
riesyvonne@kpnplanet.nl
06-21280940
Crescendo rouwt – Ada van de Vrie
In memoriam: Ada van de Vrie, de moeder van de vereniging
Het is juni 2011 als Crescendo met een speciale avond afscheid neemt van Ada. Voorzitter Nel van Halewijn spreekt Ada toe en kan haar meedelen dat ze door het bestuur is benoemd tot erelid van de vereniging. Daar hoort eigenlijk een beeldje bij, zegt Nel, maar dat is door een fout bij het bestellen niet op tijd geleverd. “Dat uitgerekend jou dit moet overkomen”, zegt Nel verontschuldigend. “Ik weet zeker dat dit iets is waar jij je als bestuurslid aan zou hebben geërgerd.” Het is een rake opmerking van Nel over één van Ada’s grootste kwaliteiten: dat ze altijd alles tot in de puntjes wilde regelen.
Ada kwam in 1985 met muziek in aanraking toen haar dochter Marion muziekles nam op de streekmuziekschool in Krimpen aan den IJssel. Toen de lessen daar door een subsidiekorting duurder werden, besloot Crescendo in het gat te springen met de oprichting van een eigen muziekschool. Het werd hét grote project van Ada. In 1988 werden de eerste AMV-lessen gegeven, in 1994 zouden ook AMV-lessen voor volwassenen volgen. Er was weinig wat Ada niet regelde rond de AMV. Ze zette de stoelen voor de lessen klaar, ving de kinderen voor de les op, hield de presentielijsten bij en zorgde dat er altijd een glas water klaar stond voor AMV-juf Lies Verschuur. Ze onderhield het contact met ouders, bestelde de blokfluiten en lesboeken. Ada was “de motor van alles rond de muziekschool”, zegt Frits Vermaat over haar rol. Lies bedankte Ada bij haar afscheid in 2011 door te zeggen dat “jij met je warme, vriendelijke en betrokken persoonlijkheid een klimaat creëerde waarin het fantastisch werken was”.
Ada deed nog veel meer voor Crescendo. Naast de AMV regelde ze alles rond de instrumentlessen die ook in de muziekschool plaatsvonden. Ze had contact met alle docenten, zat in het bestuur van de vereniging, organiseerde voorspeelavonden en maakte alles in orde voor de jaarlijkse muziekexamens die ook in de muziekschool plaatsvonden. Ze was gastvrouw bij de concerten en zette zich daarnaast ten volle in voor de band met de bevriende muziekvereniging uit de Duitse gemeente Eschenstruth. “Crescendo was haar kindje”, zegt Annelies Harms over Ada’s inzet voor de vereniging. Ze zette altijd een stapje extra, nooit was iets te veel gevraagd, Crescendo stond voor Ada bovenaan.
Naast een organisator pur sang en gedreven vrijwilliger was Ada bovenal een warme persoonlijkheid en een fantastisch mens. Mensen die haar bij de vereniging goed gekend hebben komen woorden tekort om het karakter van Ada te prijzen. Een “mensenmens”, belangstelling tonend voor iedereen. Lief en hartelijk, altijd optimistisch en vrolijk. Nooit een kwaad woord over een ander. Voor velen werd Ada dan ook een goede kennis of vriendin. Dat gold met name voor het groepje dat na de maandagrepetities in De Rotonde aan ‘de stamtafel’ stond om nog lekker een borrel te drinken. Aan de gezellige mosselavonden bij mensen thuis denken deze vrienden van Ada met plezier terug.
Ook na haar officiële afscheid bleef Crescendo een onmisbaar onderdeel van Ada’s leven. Ze bleef nog een jaar helpen met de overdracht van de muziekschool, bleef altijd een klankbord en sloeg bovenal geen concert over. Eenmaal Crescendo, altijd Crescendo, was Ada’s devies. Ze was vervuld met trots over hoeveel jeugdig talent de vereniging heeft voortgebracht. “Ik heb jullie van kleins af aan zien opgroeien, jullie zijn allemaal mijn kinderen geweest”, zei ze geroerd tegen de jonge muzikanten van leerling- en jeugdorkest die bij haar afscheid speciaal voor haar speelden. Na die woorden riepen de jonge musici ‘Ada, bedankt!’, wat haar deed glunderen van trots. “Ik heb het niet alleen gedaan”, zei Ada nog, bescheiden als ze was. Dat klopt misschien, maar voor al het onmisbare werk dat Ada heeft gedaan is de vereniging haar voor altijd dankbaar. Crescendo zal haar moeder missen.
Afbeelding: Ada van de Vrie